Hakimin Evi

56, 57, 58... diye sayıyordu Maigret. Aslında saymak istemiyordu. Kendiliğinden oluyordu. Kafasının içi bomboş, gözkapakları taş gibi. 61, 62... Dışarıya bir göz attı. Cafe Françaisin camekanının alt tarafı buzlu camdandı, üst kısımdan meydanın çıplak ağaçları ve yağmur görülüyordu, hep yağmur... 83, 84... Ayaktaydı, elinde bilardo sopası, duvarları kaplayan tüm aynalarda kendini görüyordu... (Kitabın İçinden)